Curriculum vitae
M’n wieg stond in Sint-Pancras, onder Alkmaars rook. Ik ben er verwekt in de winter der winters toen
koning Thialf de Overijsselse doordouwer Reinier Paping tot schaatslegende kroonde.
Een dag na mijn geboorte werd Kennedy vermoord...
Op deze dag noteerde de vader van Margriet Brandsma, van het
NOS-journaal, mijn naam in een groot schrift. Brandsma, afkomstig uit het
land van Elfstedenheld Paping, was hoofd der christelijk lagere school
in Sint-Pancras. Een echte dorpsschool: kleinschalig, warm, betrokken. Brandsma’s
passie werd de mijne: geschiedenis.
Naar de ‘grote’ school: christelijke scholengemeenschap
‘Jan Arentsz’ in Alkmaar. Vijf jaar HAVO, twee jaar VWO. Nooit betere
middelbareschool-
tijden gekend dan op zolder zitten werken aan scripties:
over Karel V, Lenin, Thorbecke.
Eerste dag van mijn eerste jaar geschiedenis aan de Vrije Universiteit.
Schuchtere plattelandsjongen in het grote Amsterdam. Ik heb het jaren later beschreven
in mijn roman
Het spoor van Mertens.
Werkloze doctorandus geschiedenis wordt volontair op het Historisch
Documentatiecentrum voor het Nederlands Protestantisme (1800-heden) van de
Vrije Universiteit. Een lange naam voor een klein maar belangrijk
instituut waaraan ik nog vele jaren verbonden zou blijven.
In dienst van dagblad
Trouw. Dat in 1993 haar 50-jarig bestaan wilde
opluisteren met een boek. En ik mocht dat schrijven:
Harde koppen, rechte lijnen.
Vervolgens met de naoorlogse geschiedenis van
Trouw aan de slag, als aio
communicatiewetenschap aan de faculteit sociaalculturele wetenschappen van de VU.
Hoe lang het
proefschrift wel niet op zich liet wachten, en hoe nerveus
de promovendus wel niet was...
Zelfstandig schrijver zonder personeel presenteert op het Haagse
Binnenhof zijn
biografie van W.F. de Gaay Fortman. Tien maanden later
mag ik op Paleis Noordeinde Hare Majesteit de Koningin een boek aanbieden:
Bewogen en bevlogen.
Het Europees elan van prinses Beatrix 1962-1968. In 2008
zou een
Engelse
vertaling verschijnen.
Lastigste klus ooit, maar toch geklaard:
Gedonder in de sociale. Boek over vijftig jaar sociaal-culturele wetenschappen
aan de Vrije Universiteit 1963-2013. De faculteit zag het licht in 1963 en
werd vijf jaar later, na de studentenopstand in Parijs, meegevoerd in de
revolutionaire maalstroom die de Nederlandse universiteiten tot midden
jaren zeventig in beroering zou brengen.
Noem het maar een drieluik. In mei 2018 verscheen
Een oord van bang wachten waarin ik de geschiedenis van kamp Haaren (1941-1944) beschreef.
In dit kamp zaten 23 verspreiders van verzetsblad
Trouw gevangenen die in augustus 1944,
na een vermeend ultimatum van de Sicherheitsdienst, werden gefusilleerd. Over de geschiedenis
van deze episode publiceerde ik in september 2019
Duivels dilemma. Een van de gefusilleerde
Trouw-verspreiders was de Friese verzetsman Willem Santema, van wie ik een op 27 november 2020
verschenen biografie schreef:
Door de tralies schijnt de zon.